Ερνάντες : «Η έμπνευση δεν πρέπει ποτέ να εξαρτάται από τον αντίπαλο»

Ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες του Machineseeker EHF Champions League 2025/26, ο Σέργκεϊ Ερνάντεζ, δεν είχε πάντα εύκολο δρόμο. Με μια μοναδική ιστορία ζωής, ο Ισπανός διεθνής έμαθε να προσαρμόζεται γρήγορα — κάτι που αντικατοπτρίζεται και στις εμφανίσεις του κάτω από τα δοκάρια. Στο πιο πρόσφατο επεισόδιο της σειράς «Handball Through My Eyes», ο Ερνάντεζ μιλά για το πώς βλέπει το άθλημα και πώς κατάφερε να εκπληρώσει το όνειρό του.

Ένα ταξίδι γεμάτο στροφές

Η ζωή του Σέργκεϊ Ερνάντεζ δεν υπήρξε ποτέ ευθεία διαδρομή — είχε πάντα στροφές και ανατροπές. Γεννημένος στη Ρωσία και μεγαλωμένος σε ορφανοτροφείο, υιοθετήθηκε ως παιδί από δύο Ισπανούς αθλητές του στίβου, τον Χοσέ Λουίς Ερνάντεζ και τη Γκρεγκόρια Φερέρ. Με τη νέα του οικογένεια μετακόμισε στη Δανία, όπου σε ηλικία 12 ετών ανακάλυψε για πρώτη φορά το χάντμπολ, αγωνιζόμενος στην KIF Kolding.

Πέντε χρόνια αργότερα, η οικογένεια Ερνάντεζ επέστρεψε στην Ισπανία, και ο Σέργκεϊ υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Anaitasuna το 2013. Μόλις έναν χρόνο αργότερα, η τραγωδία χτύπησε την πόρτα του: ο πατέρας του —και μεγαλύτερο πρότυπό του— έφυγε από τη ζωή εξαιτίας καρκίνου. Ο Σέργκεϊ του έδωσε τότε μια υπόσχεση: πως μια μέρα θα κατακτούσε το EHF Champions League.

«Στη Δανία έμαθα να προπονούμαι με πειθαρχία και συγκέντρωση», θυμάται ο Ερνάντεζ. «Ύστερα, στην Ισπανία, είχα έναν σπουδαίο προπονητή, τον Φερνάντο Ντομένιο, πραγματικό ειδικό στην εκπαίδευση τερματοφυλάκων. Είχε το χάρισμα να αναδεικνύει νέους παίκτες, ιδιαίτερα τερματοφύλακες. Έμαθα τόσα πολλά από εκείνον.»

Αφού αντιμετώπισε στη Δανία τους αθλητές-επιθετικούς με σωματική δύναμη, ο Ερνάντεζ συνάντησε στην Ισπανία ένα εντελώς διαφορετικό στυλ παιχνιδιού. «Δεν είμαστε τόσο δυνατοί σωματικά», εξηγεί, «αλλά κατανοούμε βαθύτερα το παιχνίδι. Οι Ισπανοί ξέρουν πώς να κινούνται, πώς να δημιουργούν ευκαιρίες. Αυτό ήταν κάτι καινούριο για μένα.»

Με την Anaitasuna, έκανε το ντεμπούτο του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά του EHF Cup 2016/17 — το καλύτερο αποτέλεσμα στην ιστορία του συλλόγου. Ειρωνικά, αποκλείστηκαν από τη SC Magdeburg, την ομάδα που αργότερα θα γινόταν το «σπίτι» του.

Σκαρφαλώνοντας την ιεραρχία

Το 2018, ο Ερνάντεζ εντάχθηκε στη CB Ciudad de Logroño. «Ήμασταν μια ομάδα με μικρό προϋπολογισμό», λέει, «κι όμως καταφέρναμε να σταθούμε σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τα κορυφαία κλαμπ της Γερμανίας και της Γαλλίας.»

Δύο σεζόν αργότερα, μετακόμισε δυτικά, στη Benfica της Λισαβόνας. Εκεί γνώρισε τον προπονητή τερματοφυλάκων Αντρέ Τεϊσέιρα, ο οποίος του δίδαξε κάτι που άλλαξε ριζικά την προσέγγισή του: λιγότερη ανάλυση βίντεο, περισσότερη διαίσθηση.

«Αναλύαμε τα πράγματα διαφορετικά», λέει ο Ερνάντεζ. «Μαθαίνεις να “διαβάζεις” τις κινήσεις αντί να βασίζεσαι σε πλάνα. Αν ο σκόρερ κινηθεί προς μια κατεύθυνση, δεν μπορεί να στείλει τη μπάλα στην αντίθετη — εκτός αν έχει “μαγικό” καρπό. Το να μελετάς τη γλώσσα του σώματος ενός παίκτη στη διάρκεια του αγώνα είναι πολύ πιο χρήσιμο. Βλέπω βίντεο μόνο για ειδικές περιπτώσεις, όπως τα τελευταία δευτερόλεπτα ενός ματς.»

Αναλογιζόμενος την καριέρα του, θεωρεί ότι οι επιλογές του έγιναν στον κατάλληλο χρόνο. «Ποτέ δεν βιάστηκα να αλλάξω ομάδα», λέει. «Ίσως να είχα βγάλει περισσότερα χρήματα αλλού ή να είχα κατακτήσει διαφορετικά τρόπαια, αλλά κάθε μεταγραφή ήρθε στη σωστή στιγμή. Βήμα-βήμα, έφτασα στην καλύτερη ομάδα του κόσμου. Γι’ αυτό είμαι σήμερα ανάμεσα στους κορυφαίους τερματοφύλακες.»

Η εκτόξευση στη Λισαβόνα

Τον Μάιο του 2022, ο Ερνάντεζ βρέθηκε ξανά αντιμέτωπος με τη Magdeburg, αυτή τη φορά στον τελικό του EHF European League, με τη Benfica να αγωνίζεται εντός έδρας. «Ξέσπασα σ’ εκείνο το ματς. Ήταν η ευκαιρία μου να δείξω στον κόσμο τι μπορώ να κάνω.»

Μετά από παράταση, η Benfica έγινε η πρώτη —και μέχρι σήμερα η μοναδική— μη γερμανική ομάδα που κατέκτησε το EHF Finals Men. Ο Ερνάντεζ όχι μόνο σήκωσε το τρόπαιο, αλλά αναδείχθηκε και Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) του τελικού.

Μια υπόσχεση εκπληρωμένη στην Κολωνία

Ένα χρόνο αργότερα, ο Ερνάντεζ υπέγραψε στη SC Magdeburg. Πριν μετακομίσει στη Γερμανία, είχε παρακολουθήσει την ομάδα να σηκώνει το EHF Champions League στην Κολωνία. «Είπα στον εαυτό μου ότι μια μέρα θα παίξω εκεί — και θα το κερδίσω για τον πατέρα μου.»

Στην πρώτη του σεζόν, η Magdeburg έφτασε στο EHF FINAL4, αλλά αποκλείστηκε στον ημιτελικό από την Aalborg. Έναν χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 2025, επέστρεψαν. Μετά τη νίκη στον ημιτελικό απέναντι στην Μπαρτσελόνα, ο Ερνάντεζ ήξερε πως ο τελικός θα ήταν διαφορετικός. «Δεν ήξερα αν θα νικούσαμε το Βερολίνο», λέει, «αλλά ήμουν σίγουρος πως δεν θα έκανα δύο κακά παιχνίδια στη σειρά μετά την αδύναμη εμφάνιση στον ημιτελικό. Ήξερα ότι θα επηρέαζα το αποτέλεσμα.»

Και το έκανε. Με 18 αποκρούσεις —ανάμεσά τους έξι απέναντι στον σούπερ σταρ Ματίας Γκίντσελ— οδήγησε τη Magdeburg σε νίκη 32:26, χαρίζοντας στον σύλλογο το τρίτο του Champions League και κατακτώντας ο ίδιος το πρώτο του τρόπαιο.

«Όλα εξαρτώνται από τη νοοτροπία», σχολιάζει. «Πρέπει να σβήνεις τις κακές αναμνήσεις. Στο EHF FINAL4 δεν υπάρχει χρόνος για σκέψη — μόνο για θετική ενέργεια.»

Φιλοσοφία και σύγχρονο παιχνίδι

Για τον Ερνάντεζ, κάθε αγώνας έχει την ίδια αξία. «Είτε παίζεις με τη Κιλ είτε με την Άιζεναχ στη Γερμανία, είτε με τη Βέζπρεμ ή τη Μπίτολα στο Champions League — δεν έχει σημασία. Κάθε αγώνας μετράει. Η ατμόσφαιρα στην Κολωνία είναι μοναδική, φυσικά, το αίμα βράζει όταν μπαίνεις στη LANXESS Arena — αλλά η έμπνευση δεν πρέπει ποτέ να εξαρτάται από τον αντίπαλο.»

Ο Ισπανός τονίζει επίσης τη σημασία της συνεργασίας με την άμυνα. «Στην Ισπανία έμαθα πόσο σημαντικά είναι τα αμυντικά μπλοκ. Αυτοί προστατεύουν τη δική τους πλευρά, εγώ τη δική μου. Πρέπει να αναγκάζεις τον επιθετικό να σουτάρει εκεί που θέλεις εσύ, όχι εκεί που θέλει εκείνος. Με τέλειο συντονισμό, κερδίζεις έξι με οκτώ αποκρούσεις ανά παιχνίδι. Στη Magdeburg μιλάω συνεχώς με τους Μάγκνους Σάουγκστρουπ, Όσκαρ Μπεργκεντάλ ή, πέρυσι, με τον Αντόνιο Σεραδίγια — έχουμε μια “τυφλή” κατανόηση.»

Το παιχνίδι, λέει, έχει αλλάξει δραματικά. «Είναι πιο γρήγορο τώρα. Οι ψηλοί, δυνατοί σουτέρ δεν καθορίζουν πλέον το χάντμπολ. Τώρα μετράνε οι γρήγοροι, οι ειδικοί του ένας εναντίον ενός. Μισώ αυτές τις φάσεις από τα έξι ή επτά μέτρα — κάνεις μια απόκρουση, αλλά είναι πάλι πέναλτι ή φάουλ. Τα ματς είναι πλέον πιο γρήγορα και υψηλού σκορ. Παλιά, δέκα αποκρούσεις σε έκαναν “βασιλιά”. Τώρα, ακόμη και 17 μπορεί να μην αρκούν για τη νίκη.»

Ο τερματοφύλακας-σκόρερ

Ο ρυθμός του σύγχρονου χάντμπολ έχει δημιουργήσει νέες ευκαιρίες — ακόμη και για τους τερματοφύλακες. Ο Ερνάντεζ έχει ήδη σκοράρει πέντε γκολ στα πρώτα του επτά παιχνίδια στη Bundesliga. «Πρέπει να είσαι πιο γρήγορος και πιο ενεργός πλέον», λέει. «Μετά από ένα γκολ, πρέπει να δώσεις αμέσως την πάσα για το γρήγορο κέντρο ή να σκοράρεις ο ίδιος αν το τέρμα του αντιπάλου είναι άδειο.» Στις προπονήσεις εξασκείται τακτικά σε μακρινά σουτ — και με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα αποτελέσματα της Magdeburg φέτος ήταν η νίκη 22:21 μέσα στο Palau Blaugrana της Μπαρτσελόνα — η πρώτη στην ιστορία της εκεί. «Δύο ομάδες με φρενήρη ρυθμό, κι όμως τόσο χαμηλό σκορ — τόσα τεχνικά λάθη, τόσες εύκολες αποκρούσεις και για τους δύο τερματοφύλακες. Ήταν απίστευτο.»

Παρά όλες τις επιτυχίες του, ο Ερνάντεζ παραμένει επικριτικός σε ένα σημείο: την έλλειψη εξειδικευμένου προπονητή τερματοφυλάκων στην εθνική Ισπανίας. «Είναι πολύ σημαντικό να έχεις κάποιον στον πάγκο που να σε βοηθά να καθαρίσεις το μυαλό σου, να σε τραβάει έξω από τις αρνητικές σκέψεις», λέει. «Στη Magdeburg έχουμε τον Ντίνο Σπιράνετς γι’ αυτό. Στην εθνική, ο Ροδρίγο Κοραλές κι εγώ πρέπει να τα διαχειριζόμαστε μόνοι μας — στηρίζουμε ο ένας τον άλλον.»