«Στην αρχή ντρεπόμουν πολύ, δεν ήθελα να μείνω, αλλά μετά από λίγο απέκτησα αυτοπεποίθηση και έμεινα. Άρχισα να το απολαμβάνω όλο και περισσότερο. Έπειτα, πέρασα 16 χρόνια στην ομάδα χάντμπολ CALE, στη Λέσα», θυμάται.
Το ταξίδι της στο beach handball ξεκίνησε επίσης μέσα από φιλίες και αναζήτηση διασκέδασης.
«Ήταν ένας τρόπος για να είμαστε όλοι μαζί, κοιμόμασταν σε σκηνές, το beach handball τότε ήταν λίγο διαφορετικό από ό,τι είναι τώρα. Ο επαγγελματισμός στο beach handball αυξάνεται συνεχώς», εξηγεί η Μέντες.
Σήμερα, στα 28 της χρόνια, η Μέντες αγωνίζεται με την εξαπλάσια πρωταθλήτρια Πορτογαλίας, GRD Leça.
«Στην GRD έχουμε υψηλούς στόχους, είμαστε εξαπλάσιοι πρωταθλητές και θέλουμε να ξαναγίνουμε πρωταθλητές Ευρώπης. Ο σύλλογός μας και η εθνική μας ομάδα έχουν κάνει αυτό το άθλημα ακόμα πιο σοβαρό και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε, γιατί το να έχουμε την ευκαιρία να εκπροσωπούμε τη χώρα μας κάνοντας αυτό που αγαπάμε περισσότερο είναι ένα τεράστιο προνόμιο», λέει.
“Δεν είναι τύχη, είναι πολλή δουλειά”
Αν και η Μέντες έχει εκπροσωπήσει την Πορτογαλία και έχει συμπεριληφθεί δύο φορές στην All-star Team του Beach Handball Champions Cup, λέει ότι η επιτυχία ήρθε μόνο μετά από πολλή δουλειά.
«Στην αρχή δεν μπορούσα να βάλω ούτε ένα γκολ. Έπρεπε να προπονηθώ πολύ, μέχρι που άρχισα να απολαμβάνω πραγματικά το χάντμπολ και να αφοσιώνομαι ακόμα περισσότερο. Δεν είναι τύχη, είναι πολλή δουλειά», λέει.
«Από τον Μάρτιο, η ομάδα μας προπονείται για να παίξει τον Ιούλιο. Κανένας άλλος σύλλογος δεν το κάνει αυτό στην Πορτογαλία. Συμφωνήσαμε να αφιερώσουμε πολύ από τον ελεύθερο χρόνο μας στο beach handball. Υπάρχει πάντα λίγο ταλέντο, φυσικά, αλλά κυρίως είναι δουλειά. Αυτό είναι που κάνει πραγματικά τη διαφορά», εξηγεί η Μέντες.
Ωστόσο, τονίζει ότι το beach handball χρειάζεται ακόμα περισσότερη υποστήριξη από την Πορτογαλική Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης.
«Υπάρχει ακόμα μεγάλη διαφορά μεταξύ του indoor χάντμπολ και του beach handball. Έχουμε ανταγωνιστικές ομάδες, τα πήγαμε πολύ καλά στα Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Διατηρούμε πάντα ένα πολύ υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού και θα θέλαμε να έχουμε περισσότερη υποστήριξη, πιστέψτε μας», λέει.
Απογοήτευση και φιλοδοξίες για το μέλλον
Στην έκδοση του Champions Cup 2023, η GRD Leça κατέλαβε την 7η θέση και η Μέντες δεν κρύβει την απογοήτευσή της για το αποτέλεσμα.
«Ξέρω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε προχωρήσει περισσότερο στο τελευταίο Champions Cup, χάσαμε στα προημιτελικά σε shoot-out, αλλά αυτή είναι και η μαγεία του beach handball. Καθαρή απρόβλεπτη δράση. Νιώθω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε πάει πιο μακριά, αλλά θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε σκληρά για να βελτιωθούμε», λέει.
Η Μέντες πιστεύει ότι μπορούν να επιτευχθούν περισσότερα, ιδιαίτερα για τις γυναικείες ομάδες της Πορτογαλίας.
«Νιώθω ότι οι γυναίκες είναι πιο αφοσιωμένες από τους άνδρες. Και είναι μέσα από αυτή τη νοοτροπία που πιστεύω ότι μπορούμε να αναπτυχθούμε ακόμα περισσότερο. Θέλω πάντα περισσότερα, θέλω να πετύχω περισσότερους στόχους στο beach handball. Αυτή τη στιγμή το beach handball με κάνει πιο ευτυχισμένη από το indoor, επίσης λόγω του ομαδικού πνεύματος που υπάρχει», λέει η 28χρονη.
Το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες
Η προοπτική του να γίνει το beach handball Ολυμπιακό άθλημα κάνει τα μάτια της να λάμπουν.
«Το θέλουμε πραγματικά, θα ήταν καλό για τη χώρα μας να δει ότι είναι Ολυμπιακό άθλημα. Δεν είμαστε εδώ απλώς για να παίξουμε για διασκέδαση, θέλουμε να εμπνεύσουμε και άλλα παιδιά να ασχοληθούν με αυτό το άθλημα και η Ολυμπιακή αναγνώριση θα ήταν πολύ σημαντική. Ας ελπίσουμε ότι θα συμβεί στο μέλλον. Όσο πιο σύντομα τόσο το καλύτερο, γιατί θα ήθελα ακόμα να συμμετάσχω σε Ολυμπιακούς Αγώνες και… γερνάω», γελάει.
Η Μέντες πιστεύει επίσης ότι η Πορτογαλία θα είχε περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει μετάλλιο στο beach handball.
«Τanto στις ανδρικές όσο και στις γυναικείες κατηγορίες, θα μπορούσαμε να φτάσουμε στο βάθρο», λέει με αυτοπεποίθηση.
Μια δύσκολη αρχή και η δύναμη της χειροσφαίρισης
Η επιτυχία της Μέντες ήρθε μετά από μια δύσκολη αρχή στη ζωή της. Γεννημένη στην παραθαλάσσια πόλη Matosinhos, βόρεια του Πόρτο, έπρεπε να γίνει ανεξάρτητη από πολύ νωρίς.
**«Άρχισα να δουλεύω όταν ήμουν 17, ζω μόνη μου από τα 23. Πλήρωσα πάντα για τις σπουδές μου, το δίπλωμα οδήγησης, το αυτοκίνητό μου.
Δυστυχώς, πριν από μερικά χρόνια, η μητέρα μου υπέστη εγκεφαλικό. Έχω έναν μικρότερο αδελφό και μεγάλωσα απότομα, έγινα μητέρα και νοικοκυρά. Μέσα σε μια στιγμή, η ζωή μου πήρε μια ριζική τροπή»,** εξηγεί.
«Αλλά το χάντμπολ με έκανε πολύ πιο ευτυχισμένη, όπου μπορούσα να ξεχνάω τα προβλήματά μου στις προπονήσεις και τους αγώνες. Αυτό το άθλημα με έκανε να αποκτήσω περισσότερους στόχους, πιο δυνατή νοοτροπία και λιγότερη απογοήτευση», προσθέτει.
Το καλύτερο συμβουλή που έχει λάβει ποτέ, προήλθε από τη συναθλήτριά της Helena Côrro:
«Θαυμάζεις την ποιότητα των άλλων, αλλά μερικές φορές ξεχνάς τη μεγάλη ποιότητα που έχεις εσύ».
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, η Μέντες πιστεύει στον εαυτό της και στο μέλλον της
