Με ύψος 1,71 μέτρα, η Léna Grandveau μπορεί να μην ανήκει στις πιο ψηλές παίκτριες, ωστόσο η κεντρική ίντερ της Metz Handball κατάφερε να φτάσει στην κορυφή του ευρωπαϊκού χάντμπολ. Στο νέο επεισόδιο της σειράς «Handball Through My Eyes», η Grandveau μιλά για το πώς πάλεψε για να φτάσει στην κορυφή — και συνεχίζει να παλεύει για να μείνει εκεί.
«Το να πείσω τους προπονητές μου ότι μπορούσα να τα καταφέρω εξίσου καλά με μια πιο ψηλή παίκτρια, ήταν μια διαρκής μάχη», εξηγεί η Γαλλίδα παίκτρια της δεύτερης γραμμής, Léna Grandveau. Με ύψος 171 εκατοστά, μπορεί να μην ανήκει στις πιο κοντές παίκτριες της EHF Champions League Women, ωστόσο, όπως λέει η ίδια: «Σίγουρα δεν είμαι και από τις πιο ψηλές».
Από πολύ νωρίς, η Grandveau έπρεπε να βρει τρόπους να ξεπερνά τις αμυντικούς και να ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις. «Στις μικρότερες κατηγορίες κατάφερα να προσαρμοστώ, αλλά ήταν πιο δύσκολο όταν μπήκα στο επαγγελματικό χάντμπολ. Δεν μπορώ να πηδήξω τόσο ψηλά όσο οι άλλες, ούτε να σουτάρω από μεγάλη απόσταση», λέει και προσθέτει με ένα χαμόγελο: «Αλλά μην ανησυχείτε, βρήκα τον τρόπο να εκφράζομαι μέσα στο παιχνίδι».
Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, ότι η ίδια αυτοχαρακτηρίζεται ως «γρήγορη» και «ακριβής» παίκτρια. «Η ταχύτητά μου ήταν πάντα κάτι στο οποίο βασιζόμουν. Οι πιο ψηλές παίκτριες συνήθως δεν είναι τόσο γρήγορες όσο εγώ, οπότε μπορώ να τις ξεπεράσω», τονίζει. Ωστόσο, έπρεπε επίσης να μάθει να χειρίζεται άψογα την μπάλα και να εκτελεί κάθε φάση με ακρίβεια. «Αυτό είναι κάτι που το κάνω από πάντα, χωρίς να ξέρω ακριβώς πώς. Το σωστό timing, οι σωστές κινήσεις, ήταν πάντοτε στο παιχνίδι μου».
Προσαρμόζοντας το παιχνίδι
Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα επιθετικά όταν μπήκε στο επαγγελματικό χάντμπολ στα 17 της. Ειδικά αφού μπορούσε να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις της περιφέρειας, όχι μόνο ως κεντρική ίντερ — τη θέση από την οποία ξεκίνησε το άθλημα.
«Και αυτή είναι η θέση που προτιμώ περισσότερο», παραδέχεται. «Στην αρχή με απογοήτευε να παίζω δεξιά ίντερ, αλλά ήταν ένας τρόπος να μπω στις ομάδες, όπως στην εθνική Γαλλίας. Μερικές φορές, όταν είσαι νέα παίκτρια, πρέπει να αποδεχθείς πράγματα που δεν προτιμάς, προκειμένου να βρεις τη θέση σου στην ομάδα».
