Στήλη του Ζίκα Μπογκντάνοβιτς: «Τι στο καλό κάνει αυτός…»
„Από την αγάπη στο μίσος μας χωρίζει μόνο ένα βήμα“, τραγουδούσε ο ξεχασμένος μεγάλος αστέρας της πρώην Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του ’60, ο Τζόρτζε Μαργιάνοβιτς.
Στο λεξιλόγιο του χάντμπολ αυτόν τον Ιανουάριο, η λέξη μίσος είναι υπερβολική, αλλά η απάθεια που κατέλαβε προσωρινά το κροατικό κοινό μετά την ήττα από την Αίγυπτο ήταν ορατή με γυμνό μάτι τις προηγούμενες ημέρες στην Αρένα Ζάγκρεμπ, μέχρι χθες το βράδυ. Δεν υπήρχε εκείνη η ένταση στο γήπεδο, στις εξέδρες, στη μικτή ζώνη ή απλά γερνάμε; Προσπαθώ να μην ξεχάσω ότι για το 2025 κάποιος αξιολογητής της δημοσιογραφίας το 2009, αλλά πάντα χρειάζεται να υπενθυμίζεται…
Αυτό το βήμα το έχει ο Ντομινίκ Κουζμάνοβιτς. Χθες το βράδυ, σε μια συζήτηση για το χάντμπολ, θίξαμε το θέμα του καλύτερου Κροάτη τερματοφύλακα όλων των εποχών, και υπήρχαν πολλοί… αν συνεχίσει έτσι και δεν έχει καν κλείσει τα 23, ο Κουζμά είναι σε καλό δρόμο να φτάσει πρώτος στη γραμμή τερματισμού. Χρόνια ολόκληρα είναι μπροστά του μαζί με τον Ματέι Μάντιτς, και αν στο πεδίο βρεθούν παρόμοια ταλέντα, όλες αυτές οι εκπληκτικές αποκρούσεις, ακριβώς αυτή η λέξη “εκπληκτικές”, θα αποκτήσουν τη σημασία τους. Από εκείνους τους τερματοφύλακες που δεν θα τους βρει η μπάλα, αλλά πρέπει να τη βρουν αυτοί, ο Κουζμάνοβιτς διαβάζει τους επιθετικούς σαν αλφαβητάριο και το κάνει με θεαματικό τρόπο. Ξέρετε τη στιγμή που κοιτάζετε τον διπλανό σας στις εξέδρες και δεν ανοίγετε το στόμα, προσπαθείτε περισσότερο να κουνήσετε το χέρι με μια άναρθρη εξήγηση “Τι κάνει αυτός…”
Γιατί ξένος προπονητής; Μεταξύ άλλων για να είναι τόσο ψύχραιμος όσο ο Ντάγκουρ Σίγκουρντσον. Κριτικές, σχόλια, όλα αυτά που συμβαίνουν όταν χάνεται στο εντός έδρας παιχνίδι, όλα όσα είδαμε τις προηγούμενες μέρες, θα είχαν καταστρέψει έναν ντόπιο προπονητή, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν. Αν κάποιος είναι ανοσοποιημένος σε όλα αυτά, σε αυτές τις κοινωνικοδικτυακές κινήσεις, αυτός είναι ο Ισλανδός που φαίνεται σαν να έχει “πέσει από τον Άρη”, απαλλαγμένος από φορτία και επικεντρωμένος στη δουλειά του. Δεν υπάρχει συγχώρεση κατά τη διάρκεια του τουρνουά, ούτε τι λέει το στούντιο, ούτε τι λέει η δημόσια γνώμη. Τον είδα να περπατάει μετά το παιχνίδι στη μικτή ζώνη και να κοιτάει την “έβδομη δύναμη” σαν “αναγκαίο κακό”, όχι έναν παράγοντα που θα τον εκτροχιάσει…
Για να καταλάβουμε, δεν είναι κανένα θαύμα να κερδίζεις την Ισλανδία, ειδικά σε τέτοια ατμόσφαιρα και με 20 αποκρούσεις τερματοφύλακα. Όλα όσα συμβαίνουν σ’ αυτό το στάδιο του τουρνουά, κάπου επιβεβαιώνονται. Η Κροατία προχωράει στα προημιτελικά, οι Σλοβένοι “πέφτουν” μετά από ένα καταπληκτικό ολυμπιακό καλοκαίρι και έναν μικρό ανανέωση με προβλήματα τραυματισμών στο τουρνουά, η Ισλανδία πάντα σταματά όταν χρειάζεται πιο πολύ, και η Αίγυπτος σταθερή, συνεκτική, μια πραγματική ομάδα. Από την άλλη πλευρά, όπως και να παίζουν, οι Ούγγροι είναι καθιερωμένοι στους TOP 8 για τρίτη χρονιά στη σειρά, και οι Γάλλοι πολύ ισχυροί για όλους και κύρια απειλή για τους Δανούς. Αν η Κροατία συναντήσει τους Ούγγρους στα προημιτελικά, θα έχουμε ένα πραγματικό επικό θέαμα στο ίδιο σημείο 16 χρόνια μετά από εκείνη τη στιγμή που ο Ιβάνο ύφαινε προς το πρόσωπο του Νικολίνου. Οτιδήποτε πιο κάτω θα ήταν αποτυχία, δεν θα αφήνε χάραγμα στον χρόνο, δεν θα θυμόταν.
Και μπροστά ο Ντούλε Ντούβνιακ. Όλα όσα έχει επιβιώσει αυτές τις εβδομάδες μπορούν να γίνουν υλικό για ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ.